Από αυτή τη Σύνοδο υπάρχουν κάποια ζητήματα τα οποία χρίζουν σοβαρής συζήτησης και ανάλυσης. Σε αυτά φυσικά και δεν συμπεριλαμβάνεται το θέμα του δανείου και του επιτοκίου, τα οποία φυσικά και προ τρέξαμε να πανηγυρίσουμε κάνοντας γρήγορα τους υπολογισμούς για να του δώσουμε και μεγαλύτερη επικοινωνιακή ώθηση. Η Ελλάδα κέρδισε 6 δις απ΄την αλλαγή των όρων. Το μόνο που μας μένει να ακούσουμε προτού πάρουμε τα βουνά είναι και η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ ότι επειδή οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν πήραν αύξηση (και δεν θα πάρουν για καμιά πενταετία) το όφελος του Δημοσίου είναι κάποια Χ δισεκατομμύρια τα οποία και θα απαιτήσουμε από την ευρωπαϊκή Ένωση να αναγνωρίσει και να κάνει match στην επόμενη προσφορά της
Για να είμαστε όμως ξεκαθαροι και μακριά από λαϊκισμούς (αριστερούς και φιλελεύθερους) θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι και η διάρκεια του δανείου όσο και το επιτόκιο είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που θα έπρεπε να είναι. Η έκφραση «θα έπρεπε να είναι» αναφέρεται σε αυτούς τους ανθρώπους που εξακολουθούν να κρίνουν πράγματα και καταστάσεις σε πραγματικές οικονομικές συνθήκες . Οι άλλοι, είτε μπορούν να συνεχίζουν να ευχαριστούν την μεγαλοθυμία της Γερμανίας πασχίζοντας να βρουν οτιδήποτε κριτικό να πουν, είτε να πιστεύουν ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει και το σωστό δάνειο θα ήταν μια δωρεά που θα καλύπτει το πρόβλημα μας και θα μας δίνει και μια προσωρινή ρευστότητα 100 δις για να καλύψουμε τα επόμενα επιδόματα και ελλείμματα που πρέπει να δημιουργήσουμε.
Ενίσχυση των κεφαλαίων του ταμείου στήριξης και αγορά ομολόγων
Η πιο σημαντική απόφαση για την χώρα μας, θα μπορούσε να είναι το γεγονός ότι ενισχύθηκαν τα κεφάλαια του ταμείου στήριξης και προβλέφτηκε επίσης ότι μπορούν να αγοράσουν ομόλογα στην πρωτογενή αγορά. Καταρχήν, αγορά ομολόγων στην πρωτογενή αγορά σημαίνει ότι το Ταμείο μπορεί να συμμετάσχει στις νέες εκδόσεις ομολογιακών δανείων των χωρών και να αγοράσει ομόλογα. Έτσι, και με αυτό τον τρόπο, οι προβληματικές χώρες, σαν την δική μας, μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα χωρίς κατά ανάγκη να ασφυκτιούν από την πίεση των αγορών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, αν και θέλουμε να βγούμε στις αγορές στα τέλη του 2011 η στις αρχές του 2012, έχουμε τη δυνατότητα να χρηματοδοτήσουμε τα συμφωνημένα ελλείμματα ακόμα και αν δεν βγούμε η να έχουμε την άνεση να κινηθούμε παράλληλα.
Επίσης μπορεί να σημαίνει ότι ανοίγει ουσιαστικά το παράθυρο για την αγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά για να οδηγηθούμε και στην περίφημη επαναγορά χρέους.. Για να μην προτρέχουμε, αυτό δεν προβλέπεται. Αλλά προφανώς και η μετάβαση τώρα είναι πολύ πιο εύκολη. Άλλωστε, και σε αυτό η Γερμανία είχε απόλυτο δίκιο από την αρχή, μια ξεκάθαρη πολιτική επαναγοράς ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα σήμαινε ότι οι αγορές θα οδηγούσαν τα spreads σε χαμηλότερα επίπεδα έτσι ώστε να πουλήσουν τα ομόλογα που κατείχαν σε υψηλότερες τιμές μειώνοντας τα οφέλη της κίνησης για το Ελληνικό κράτος.
Ευρωπαικό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας
Η δεύτερη σημαντική απόφαση είναι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά τα μειονεκτήματα της χώρας μας και το γεγονός ότι έχουμε περισσότερα και σημαντικότερα προβλήματα σαν χώρα από τα οικονομικά μας, η συζήτηση για αυτό το Ευρωπαϊκό σύμφωνο είναι πε΄ριπου μηδενική. Ελάχιστα άρθρα θα βρείτε να εξηγούν ουσιαστικά τι προβλέπει και τι κινδύνους εμπεριέχει για εμάς. Δυστυχώς όμως εμπεριέχει σημαντικά ζητήματα, και τα περιλαμβάνει με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να καλύπτει μονομερώς και πλήρως τα συμφέροντα της Γερμανίας.
Το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, προβλέψεις για το έλλειμμα και το χρέος, καθώς και μια διαδικασία άμεσης αντιμετώπισης τους . Στο συγκεκριμένο επίπεδο, τα μέτρα δεν μπορούν να κριθούν τώρα. Προβλέψεις για έλλειμμα και χρέος υπήρχαν στην ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκαν με την βολική δικαιολογία της νόθευσης των οικονομικών στοιχείων. Και αυτή είναι μια βολική δικαιολογία, γιατί ενώ τα στοιχεία μάλλον είχαν νοθευτεί, ούτε τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τόσο ηλίθια να μην το καταλάβουν ( που αν ήταν θα είχαμε πραγματικά τεράστιο πρόβλημα) ούτε δεν υπήρχαν τρόποι να το καταλάβουν χωρίς να δουν καν τα στοιχεία. Βλέπετε, όπως καταλαβαίνουν σιγά σιγά και αυτοί που δεν είναι γνώστες των οικονομικών, μόνο και μόνο από τις εκδόσεις ομολογιακών δανείων μέσα σε ένα έτος καταλαβαίνεις αν τα οικονομικά στοιχεία, σε επίπεδο ελλείμματος, που σου παραδίνονται είναι αληθή η όχι. Αυτή δε, είναι μια διαδικασία που δεν χρειάζεται διδακτορικό ούτε μεγάλη εμπειρία γα να ελεγχθεί.
Ως προς τα υπόλοιπα, το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας προβλέπει την ενοποίηση των πολιτικών σε μία σειρά από σημαντικά ζητήματα όπως τα για φορολογικά, μισθολογικά και συνταξιοδοτικά ζητήματα. Πολύ βολικά για την Γερμανία, αυτό το άτυπο βήμα περαιτέρω ενοποίησης της Ευρώπης έγινε μόνο με όρους οικονομικούς και όχι όρους κοινωνικούς και σε όλα τα θέματα που ευνοούν την Γερμανία.
Ενώ λοιπόν ο αντικειμενικός παρατηρητής δεν θα μπορούσε να εναντιωθεί στη λογική κάποιων όρων, αναρωτιέται κανείς γιατί η ενοποίηση δεν θα έπρεπε να γίνει και στα δημοσιονομικά. Γιατί οι χώρες πρέπει να έχουν κοινή η περίπου κοινή πολιτική συνταξιοδοτήσεων, κοινή η συγκλίνουσα πολιτική φορολογίας, κοινό τρόπο να αντιμετωπίζουν τις αναπροσαρμογές των μισθών και όχι για παράδειγμα κοινό τρόπο να ορίζουν τους μισθούς ?. Όπως επίσης αναρωτιέται γιατί στα πλαίσια αυτά να μην γίνει και το ευρωομόλογο που θα συγκλίνει τα επιτόκια δανεισμού των χωρών της Ευρωπαϊκής ¨ενωσης ? Γιατί η ενοποίηση είναι θεμιτή για κάποια και μη θεμιτή για κάποια άλλα?
Εάν τώρα ρωτήσετε, γιατί να μην υπάρχει και ενοποίηση μισθών και γιατί η Γερμανία αντιτάσσεται στα πλαίσια της, αφού επιζητάμε μια οικονομική ένωση, το μοναδικό που θα σας προτείνουν είναι να πάτε στο Google η κάποια άλλη υπηρεσία αναζήτησης στο Internet, να πληκτρολογήστε ΠΑΜΕ, και μετά να βρείτε τους όρους εγγραφής. Έτσι θα γλυτώσετε τον κόπο να ρωτήσετε και να περιμένετε απάντηση από τους τοπικούς αναλυτές , η οποία και φυσικά δεν θα σας προσκαλεί να εγγραφείτε αλλά από το πνεύμα της θα αναρωτηθείτε και μόνοι σας γιατί δεν το΄έχετε κάνει ήδη.
Αντισταθμιστικά οφέλη
Καταρχήν νοιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη που σας κουράζω με τέτοια ασήμαντα ζητήματα. Αλλά αν κρίνω από το πλαισιο της διαπραγμάτευσης η μείωση των επιτοκίων και του χρόνου αποπληρωμής συνοδεύτηκε με μια σειρά από νέες δεσμεύσεις. Μια από αυτές είναι και η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μέχρι του ποσού των 50 δισεκατομμυρίων και κάποιες άλλες που για ένα περίεργο λόγο ακόμα δεν έχουν έρθει στην επιφάνεια. Η ταχύτητα υπολογισμού του κέρδους από την αλλαγή των όρων του δανείου είναι περιέργως (?) αντίστροφα ανάλογη από την έστω περιγραφική κάλυψη των περαιτέρω μέτρων / δεσμεύσεων της Ελληνικής κυβέρνησης.
Φαντάζομαι ότι, στην κριτική των αποτελεσμάτων της διάσκεψης, οι αντικειμενικοί αναλυτές θα έπρεπε να σταθμίσουν αυτά που κερδίσαμε με αυτά που παραχωρήσαμε προτού βγάλουν τα αποτελέσματα τους. Προτού τα σμήνη των μνημονιακών με κατασπαράξουν, θα ήθελα ταπεινά να αμυνθώ και να τονίσω ότι αυτή ήταν και η προσέγγιση των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας στις δηλώσεις τους , τόσο πριν όσο και κατά την διάρκεια της σύσκεψης. Μας δίνετε κάτι και σας δίνουμε κάτι. Μάλιστα στην περίπτωση της Ιρλανδίας που δεν δέχτηκε να δώσει αυτό το κάτι, δεν είχαμε καμία αλλαγή στο επιτόκιο δανεισμού της, το οποίο (5,8%) και ήταν μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ελληνικό. Τα έτη αποπληρωμής του δανείου της ήταν στα 7,5 χρόνια εξ αρχής, τα οποία συγκρινόμενα με τα 3 έτη του Ελληνικού δανείου, απεικονίζουν μια στιγμή συναισθηματικής φόρτισης και φιλανθρωπίας των Γερμανών φορολογούμενων.
Απλώς να τονίσω την γελοιότητα τόσο της κυβέρνησης όσο και των υπέρμαχων αυτών των κινήσεων, αναφέροντας ότι η Ελληνική κυβέρνηση θα παρουσιάσει στο τέλος Μαρτίου το πρόγραμμα της για τις αποκρατικοποιήσεις. Φαντάζομαι, ότι στα πλαίσια της νέας δημιουργικής προσέγγισης των δεδομένων, πρώτα πετάμε ένα νούμερο στο τραπέζι και μετά καθόμαστε να σκεφτούμε πως στο καλό θα το επιτύχουμε. Η δε κριτική των αναλυτών μας βασίζεται στο αν το νούμερο είναι εύηχο η όχι. Για παράδειγμα σας ακούγεται καλά το 50 ή το 40, 30, και 60. Για αυτούς που έχουν ασχοληθεί με τα οικονομικά και τα business plan, ο στόχος της αξιοποίησης των 50 δις θυμίζει αυτό που στην δική μας γλώσσα είναι το B.F ( Balancing factor) και το οποίο δεν έχει προέλθει από κάποια ανάλυση αλλά γιατί τόσα μας λείπουν για να κλείσει ένας ισολογισμός η να φανεί κερδοφόρο ένα business plan.
Το σημαντικότερο όμως επίσης είναι να μας περιγράψουν και το plan B στην περίπτωση που, όπως νομίζουν αρκετοί, ο στόχος δεν επιτευχθεί. Θα μπορούσα να ζητήσω επίσης επίσης να μας περιγράψουν αν υπάρχουν όροι και όρια στο τι αξιοποιούμαι και για πόσο, αλλά ακόμα και το δικό μου αριστερό, συνδικαλιστικό, κρατικοδίαιτο, αντιπαραγωγικό και κατακριτέο επίπεδο σκέψης καταλαβαίνει ότι είναι προκλητική αυτή τη συζήτηση. Γιατί να υπάρχουν όροι και όρια?
Οπότε δοξάζω τον Ύψιστο που υπάρχουν Γερμανοί και Γάλλοι να μου θυμίζουν ότι το να βάζεις όρους και όρια σε αυτά που δίνεις δεν αποτελούν δείγματα αριστερής, συνδικαλιστικής, κρατικοδίαιτης, αντιπαραγωγικής και γενικότερα κατακριτέας ιδεολογίας αλλά πολύ περισσότερο μιας σκληρά ρεαλιστικής, αν όχι υγιούς, αντιμετώπισης ζητημάτων που μέχρι να την αποκτήσουμε το έλλειμμα και το χρέος αποτελούν το μικρότερο πρόβλημα που έχουμε σαν χώρα.
Το τεράστιο πολιτικό ζήτημα
Αυτό που αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε είναι ότι στην πράξη, η τελευταία σύνοδος κορυφής αποτελεί μια ακόμα τεράστια επίδειξη δύναμης από την μεριά της Γερμανίας. Μιας δύναμης που μάλλον έχει ελάχιστα να κάνει με το καλό της Ευρώπης και μια δύναμη που εκφράζεται πλέον με μια απροκάλυπτη κυνικότητα και η οποία θα έπρεπε να προβληματίζει.
Στα πλαίσια αυτά, αυτή και μόνο αυτή ορίζει την ατζέντα των συζητήσεων, το κατά πόσο επείγουσες είναι και το πλαίσιο τους. Έτσι ενώ η ανάγκη για αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους χρειάστηκε ένα χρόνο και κάτι για να συζητηθεί, το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας τέθηκε από την Γερμανία τον Ιανουάριο και ήταν πρώτο στην ατζέντα της συζήτησης. Το πλαίσιο του, τέθηκε μόνο σε εκείνα τα σημεία που είναι ευνοϊκά για την Γερμανία και ουδείς τόλμησε, πόσο μάλλον απαίτησε, να διευρυνθεί η να αλλάξει.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα στηρίζεται στην Ευρώπη γενικότερα και στην Γερμανία ειδικότερα για να ξεπεράσει ( για τους αισιόδοξους) την κρίση αυτή, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αποδέχεσαι ότι όλες οι κινήσεις που γίνονται είναι σωστές. Θα μπορούσα να δεχτώ ότι έχουν το «πανω χέρι» και ότι έτσι αυτοί αποφασίζουν. Αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Και τέλος πάντων, οι συνθήκες διαμορφώνονται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι ταυτόσημη με αυτής της Γερμανίας.
Αυτό δεν είναι εξ’ ορισμού ούτε κατακριτέο ούτε παράλογο. Όπως παράλογο δεν είναι να υπάρχουν άνθρωποι που συμφωνούν καθολικά με τις κινήσεις της Γερμανίας. Παράλογο είναι να μην προσπαθείς να εξηγήσεις η να αναλύσεις ποια από τα μέτρα που περνάνε είναι σωστά η όχι, και ποια είναι δίκαια η όχι. Το γεγονός ότι μπορεί να σε συμφέρουν προσωρινά είναι μία παράμετρος η οποία δεν είναι ικανή για να εξηγήσει τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου