Είναι πραγματικά ενδιαφέρον να παρακολουθήσεις μια εκπομπή η να διαβάσεις ένα άρθρο για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον είναι πρώτα από όλα οικονομικό. Το πιστεύετε η όχι η Ελλάδα είναι λίγο ως πολύ παγκόσμιο case study για τους οικονομολόγους. Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση παγκοσμίως, χώρα να έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση και να πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε ένα περιβάλλον όπου δεν μπορεί να ελέγξει ουσιαστικά τίποτα σε μακροοικονομικό επίπεδο. Δεν μπορεί να ελέγξει τα επιτόκια, δεν μπορεί να ελέγξει το νόμισμα της, συνεπακόλουθα δεν μπορεί να ελέγξει τον πληθωρισμό της και λίαν συντόμως (ευτυχώς όχι ακόμα) δεν θα μπορεί να ελέγξει ούτε καν το επίπεδο της φορολογία της. Έτσι η μέθοδος της εσωτερικής υποτίμησης, κλεισμένη καλά στα σκονισμένα συρτάρια των ακαδημαϊκών της οικονομίας, είχε την ευκαιρία της να βγει στο προσκήνιο και να πρωταγωνιστήσει. Θα της συνιστούσα να το χαρεί όσο διαρκέσει γιατί η αίσθηση είναι ότι θα ξανακάνει καιρό για να ξαναζήσει τέτοιες δόξες. Πάρα πολύ καιρό…….
Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι αυτή η ιδιάζουσα περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν τόσο από τους οικονομολόγους όσο και από τα οικονομικά μέσα ως μια πλατφόρμα για σοβαρή οικονομική ανάλυση και σκέψη, τελικά συμβαίνει τελείως το αντίθετο. Φαίνεται ότι η πολιτική έχει ένα δικό της τρόπο να καπηλεύεται τα πάντα και να τα κάνει δικά της. Να τα αναγάγει σε ένα ανούσιο παιχνίδι εντυπώσεων και επιφανειακής ανάλυσης από το οποίο, αν τελικά δεν χάσεις τελείως την μπάλα, τελικά κανείς δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα.
Αιτία για τη σημερινή μου αναζήτηση ήταν τα άρθρα για την κατάσταση στην Ελλάδα που βγαίνουν τον τελευταίο καιρό. Ξαφνικά λοιπόν ανακαλύψαμε ότι η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο χρέος. Με την ίδια «πολιτική» λογική που ανακαλύπτατε πριν από ένα χρόνο ότι η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο έλλειμμα. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά δυστυχέστερα σε αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά.
Πριν από 10 μήνες υπογράψαμε ένα μνημόνιο για να αντιμετωπίσει την δεινή οικονομική θέση της Ελλάδος. Το μνημόνιο έθετε συγκεκριμένους στόχους για κάθε χρονιά μέχρι και το 2014 και σύμφωνα με την άποψη των συντακτών του, επιφανών Ευρωπαίων οικονομολόγων, θα αποτελούσε το βασικό μας όπλο για να βγούμε από την κρίση και να ξαναβγούμε στις αγορές. Σύμφωνα με τους Ευρωπαίους συντάκτες του και τους εγχώριους υποστηρικτές του ήταν μια σοβαρή προσπάθεια βασισμένη σε ένα οικονομικό πλάνο το οποίο αν το ακολουθούσε η χώρα θα κατάφερνε τους στόχους της. Τι προέβλεπε αυτό το μνημόνιο? Πέρα από τα αναμενόμενα και λογικά σκληρά μέτρα λιτότητας, ανέφερε ότι τα΄έλλειμα θα έπεφτε το 2014-2015 στο 3% αλλά το χρέος θα εκτοξευόταν κάποια στιγμή στο 156% πριν αρχίσει να πέφτει. Εκείνη την εποχή, οι κακές αγορές μιλάγανε ανοικτά για την ανάγκη άλλου είδους αντιμετώπισης στο πρόβλημα του χρέους.
Τώρα το πώς είναι δυνατόν αυτό που 10 μήνες πριν ήταν η σωτηρία σου να γίνετε 10 μήνες μετά ανυπέρβλητο πρόβλημα είναι κάτι που δεν εξηγείτε εύκολα. Πως γίνετε οι στόχοι ενός μνημονίου, που υπογράφηκε πρόσφατα και μέχρι τώρα τουλάχιστον πηγαίνει σύμφωνα με τους στόχους του, να αποτελούν πρόβλημα? Όχι δεν γινετε, από οικονομολόγους τουλάχιστον. Από την άλλη μεριά οι πολιτικοί μπορούν να εξηγήσουν ότι τραβάει η ψυχή σου. Θα αναφέρουμε μερικά τσιτάτα για το περίφημο timing, θα αναλύσουμε τις συνεχώς μεταβαλλόμενες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες και κάπου εκεί με δόξα και τιμή θα εξηγήσουμε διαλεκτικά και επιστημονικά αυτά για τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία εξήγηση. Και για να παρηγοριόμαστε εμείς οι Έλληνες που βρίζουμε τους πολιτικούς μας, καλά θα κάνουμε να θυμόμαστε εμείς οι Έλληνες ότι αυτά που συμβαίνουν είναι ολίγον ελληνικά και πολύ ευρωπαϊκά
Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε τώρα είναι να διορθώσουμε μια σειρά από απίστευτες γκάφες που ξεκίνησαν να γίνονται κάποια χρόνια πριν και κορυφώθηκαν πριν από 16 μήνες. Ξεκινώντας από την συγκλονιστικά ανεύθυνη πολιτική μας, τη δεδομένη αργοπορία στην δική μας αντίδραση, την αντίδραση της Γερμανίας όταν αναδείχθηκε το Ελληνικό πρόβλημα , την απίστευτη επιπολαιότητα αντιμετώπισης του προβλήματος μέχρι και την υπογραφή του μνημονίου, το πιο απίστευτο μνημόνιο που υπογράφτηκε ποτέ και το οποίο τελικά δεν εξυπηρέτησε κανέναν από τους στόχους των αντισυμβαλλόμενων και τις πρόσφατες εξελίξεις στη Ευρωπαϊκή ένωση με το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας .
Δυστυχώς όμως για τους πολιτικούς όλων των εθνικοτήτων, στο οικονομικό επίπεδο τα προβλήματα θέλουν πραγματικές λύσεις και όχι επικοινωνιακά παιχνίδια και πολιτικούς λεονταρισμούς. Οπότε θέλοντας και μη, οι πολιτικοί όλων των εθνικοτήτων, θα αναγκαστούν να κοιτάξουν την αλήθεια στα μάτια και θα αποφασίσουν ότι θα πρέπει να κάνουν κάτι. Ότι και να είναι αυτό. Γιατί μέχρι τώρα αυτό το οποίο βλέπουμε είναι σε οικονομικό επίπεδο η προσπάθεια να σπρώξουμε ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί και σε πολιτικό επίπεδο η προσπάθεια να προβάλλουμε ανούσια επιχειρήματα τα οποία θα αρέσουν στην εκλογική μας βάση. (πάλι όλων των εθνικοτήτων).
Και για την όποια λύση, οι παρούσες συνθήκες δεν αλλάζουν τίποτα στα δεδομένα του προβλήματος. Το επίπεδο χρέους το ξέρουμε από πριν και οι εκλογές στο Αμβούργο, στο Βερολίνο, στην Βαυαρία και όπου άλλου πρόκειται να προκύψουν θα χρησιμεύσουν μόνο για την παραγωγή σελίδων ανάλυσης στα μέσα και ενός ακόμα γύρου πολιτικάντικης θεωρίας και ανάλυσης. Για αυτό και θα πρέπει να αναλάβουν οι οικονομολόγοι το ζήτημα γιατί με τους πολιτικούς άκρη δεν βρίσκεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου