Λένε ότι ο λαός είναι σοφός. Και πολλά από τα γνωμικά και τις εκφράσεις του του βρίσκουν καθημερινή εφαρμογή στα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Αλλά αυτό που ταιριάζει περισσότερο στην κατάσταση εδώ και καιρό είναι το εξής «Στραβά πάει ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε». Ακολουθεί πολύ κοντά το «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα».
Άλλη μια υποβάθμιση λοιπόν από την Moodys. Για να επιβεβαιώσει άμεσα το δεύτερο γνωμικό του ( αυτό της κανέλας) οι κατάρες ήταν έτοιμες από την Ελληνική κυβέρνηση για τους κακούς οίκους αξιολόγησης που δεν εκτιμούν την προσπάθεια της Ελληνικής κυβέρνησης και την επιτυχή (έως τώρα) εφαρμογή του μνημονίου. Στο ίδιο μοτίβο και το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Απάντηση επί της ουσίας καμία.
Οι έγκριτοι αναλυτές (ξερετε η δημιουργική τάξη αυτού του τόπου που αντιστέκεται στους κηφήνες σαν και εμάς) αφού χωνέψουν τα νηστίσιμα εδέσματα τους θα πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά για να μας διαφωτίσουν και να μας εξηγήσουν είτε τα προβλήματα με τα ιδιοτελή συμφέροντα των οίκων αξιολόγησης και τις απαράδεκτες πρακτικές τους είτε την ανάγκη για περισσότερα μέτρα. Κάπου ενδιάμεσα θα εξηγείται ότι τι σύμφωνο ανταγωνιστικότητας είναι σωστό, και ότι η Γερμανία έχει απόλυτα δίκιο.Όπως σωστά θα προβλέψετε τα ιδιοτελή συμφέροντα είναι προνόμιο των οίκων αξιολόγησης. Το πονηρό μυαλό των αναλυτών μας δεν πρόκειται να αναρωτηθεί αν υπάρχουν ιδιοτελή συμφέροντα στην Γερμανία. Διεστραμμένα και αριστερά μυαλά θα αναρωτηθούν αν το μνημόνιο ήταν λύση και αν ήταν για ποιόν ήταν. Αυτά είναι σκέψεις συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων λαμόγιων τα οποία δεν είναι ικανά να τραβήξουν τη προσοχή και το ενδιαφέρον τους. Με την ίδια επιχειρηματολογία που μπορούν να μιλάνε γιατί η Γερμανία έχει δίκιο να μην γίνει επιμήκυνση ή αναδιάρθρωση τώρα μπορούν να τα γυρίσουν όλα ανάποδα αν η Γερμανία αποφασίσει αιφνιδιαστικά να την κάνει.
Η καυμένη Moodys είπε το προφανές. Έχετε κάνει πολλές περικοπές, χρειάζονται περισσότερες, αλλά ακόμα και αν ξεπεράσουμε το ρίσκο της απόδοσης των νέων μέτρων το ερώτημα παραμένει. Πως θα αποφύγετε το default εκεί που θέλετε να φτάσετε? Δεν χρειάστηκε να σχολιάσει ιδιαίτερα την προοπτική haircut ή αναδιάρθρωσης. Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η προοπτική δεν είναι θετική για την αξιολόγηση της πιστοληπτικής μας ικανότητας.
Εμείς από την μεριά μας δεν κάνουμε τέτοιες ερωτήσεις. Θυμόμαστε το χρεος και το έλλειμμα όταν μιλάμε για περικοπές. Όταν αυτό το χρέος συμπεριλαμβανόταν στους στόχους του μνημονίου, σφυρίζαμε αδιάφορα και λέγαμε ότι θα βγαίναμε στις αγορές. Και έτσι φτάσαμε στο κυριολεκτικά αστείο και οξύμωρο να μας υπενθυμίζουν οι εγχώριοι και ξένοι υπέρμαχοι του μνημονίου ότι το επίπεδο του χρέους είναι απαράδεκτο. Λες και το μνημόνιο δεν προέβλεπε 157% χρέος αλλά κάπου στο 60% .
Και πολύ σωστά θα ρωτήσετε ποια είναι η λύση? Προφανώς και μια από τις παραμέτρους της λύσεις είναι το συμμάζεμα των οικονομικών. Και προφανώς θα πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα τουλάχιστον στο 3%. Αλλά προφανώς ξέρετε, χωρίς να χρειάζεται να έχετε διδακτορικό στα μαθηματικά ότι το έλλειμμα υπολογίζετε ως το πηλίκο μιας διαίρεσης που στον αριθμητή έχει το ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα και στον παρονομαστή έχει το ΑΕΠ.
Εμείς έχουμε μέτρα που μειώνουν το αριθμητή αλλά και πολλά μέτρα που μειώνουν τον παρονομαστή. Τον οποίο επίσης μας πιέζουν να μειώσουμε περισσότερο με περικοπές μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Πόσα διδακτορικά στα οικονομικά και στα μαθηματικά χρειάζονται για να καταλάβεις ότι σε μια οικονομία με μοναδικό όπλο την εσωτερική ζήτηση αυτό συνεπακόλουθα σημαίνει και περαιτέρω συρρίκνωση του ΑΕΠ?
Η απάντηση της φωτισμένης, δημιουργικής γενιάς είναι ότι έτσι θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί και θα αυξηθούν οι εξαγωγές μας. Εξαιρετικά. Την ίδια απάντηση ψάχνουν να βρούν και στην Ρουάντα και σε κάποιες άλλες χώρες. Είναι εξαιρετικά φτηνοί αλλά δεν έχουν εξαγωγές.
Το λάθος μας είναι ότι δεν είχαμε μέτρο για ακόμα μια φορά. Υπογράψαμε ένα μνημόνιο κάνοντας τραγικά λάθη. Τώρα παλεύουμε για να πείσουμε (αν παλεύουμε) ότι δεν πρέπει να βγάλουμε στο σφυρί τα κρατικά ακίνητα, ότι δεν πρέπει να πάρουμε νέα μέτρα, ότι πρέπει να πάρουμε επιμήκυνση σε ένα απαράδεκτο δάνειο και ένα απαράδεκτο επιτόκιο και πολλά άλλα.
Εγ΄ω απλά αναρωτιέμαι αν αυτό το δάνειο ήταν λογικό πριν από 10 μήνες και παράλογο τώρα. Το επιτόκιο το ίδιο? Η ανάγκη νέων μέτρων δεν υπήρχε τότε και υπάρχει τώρα? Το επίπεδο του χρέους στο 157% ήταν λογικό τότε και θάνατος τώρα? Και που στο καλό (για να μην πω το άλλο το πιο βαρύ) ήταν όλοι αυτοί οι αναλυτές τόσο καιρό?
Και για αυτούς τους αναλυτές που συμφωνούν με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι άλλο να την εκποιείς οικειοθελώς και άλλο με το ζόρι? Δηλαδή είναι πυρηνική φυσική ότι είναι διαφορετικό να πουλήσεις ένα από τα οικόπεδα σου σε κατάσταση ελεύθερης αγοράς και διαφορετικό να το κάνεις γιατι σε κυνηγάει η τράπεζα. Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις θα λέγαμε ότι ο ιδιώτης αξιοποιεί την περιουσία του? Ποιόν κοροϊδεύουμε άραγε?
Αυτό που πρέπει να κάνουμε άμεσα είναι να θέσουμε τα όρια μας. Το να μην πτωχεύσουμε τώρα και να πτωχεύσουμε (με όποια πολιτισμένη λέξη θέλετε να το θέσετε) σε ένα, δύο η τρία χρόνια δεν λέει τίποτα και δεν μας κάνει καλό. Ακόμα και αν το κάνουμε, θα πρέπει να πάρουμε τα ρίσκα μας με ένα τρόπο που ικανοποιεί εμάς και φυσικά και τους Ευρωπαίους. Αλλά με αυτή τη σειρά. Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να είμαστε γιουσουφάκια της Γερμανίας και της κάθε Γερμανίας. Και για να γίνει αυτό όπως λέει και ο λαός πρέπει να « σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα»
Αν πιστεύουμε λοιπόν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε καλά θα κάνουμε να περιγράψουμε το πώς. Και φυσικά αυτό το πώς να είναι ρεαλιστικό όχι μόνο για τα προνόμια που μπορεί να έχουμε αλλά και για τις απαράδεκτες λαμογιές που συνέβαιναν και συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα.
Αφού το κάνουμε αυτό, τότε θα πρέπει να το βάλουμε στο τραπέζι. Και με ένα τρόπο που θα εξηγεί ότι καταλαβαίνουμε ποιοι ήμασταν, ποιοι είμαστε και που θέλουμε να πάμε. Αλλά επίσης και ότι καταλαβαίνουμε και ποιοι είναι οι άλλοι και που θέλουνε να πάνε. Τέρμα πια οι ιστορίες για μικρά παιδιά με καλούς και κακούς. Και η ελληνική αρθρογραφία είναι γεμάτη με κακούς Έλληνες και δυστυχώς όχι πάντα αδικαιολόγητα.
Στην διαδρομή αυτή , πολλοί θα αντιληφθούμε ότι η Moodys δεν είναι άγια αλλά αυτά που λέει μάλλον έχουν περισσότερα λογική από αυτά που λέει η κυβέρνηση μας, η Ευρώπη και το ΔΝΤ. Διαφωνείτε ?
Αν διαφωνείτε θα πρέπει να το εξηγήσετε. Με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ άκρο αριστερός θα πρέπει να βρείτε οικονομικά επιχειρήματα και όχι την εσωτερική πολιτική σκηνή της Γερμανίας. Και την ώρα που οι προβλέψεις σας δεν θα συμβαδίζουν με την δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αυτό σημαίνει ότι κάτι κάναμε και κάνουμε λάθος. Ας ξεκινήσουμε από αυτό. Θα είναι ένα γιγάντιο βήμα για την Ελλάδα. Ακόμα μεγαλύτερο από το να μας ανακοίνωναν ότι είχαν κάνει λάθος και το χρέος της Ελλάδας είναι στο 100% του ΑΕΠ.
Η Moodys φυσικά και δεν είναι άγγελος όπως άγγελοι δεν είναι οι Γερμανοί και οι άλλοι. Να ηρεμήσετε όταν σταματήσουν να βρίζουν την Moodys ή όταν ο καγκελάριος γράψει μία παράγραφο για τα προβλήματα της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής ή όταν θα χρησιμοποιήσει έστω και έναν από τους χιλιάδες χαρακτηρισμούς που πολλές φορές έχει χρησιμοποιήσει δικαιολογημένα για τους ΄Ελληνες και για την Γερμανία. Τότε ξεκινάμε για να λύσουμε το πρόβλημα μας. Πρώτα εμείς ως κοινωνία και έπειτα η κάθε κυβέρνηση,Μέχρι τότε θα ασχολούμαστε με το να λύσουμε τα προβλήματα των δανειστών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου