σχολιασμός ενός άρθρου.....

Ο Ελληνικός παραλογισμός συνεχίζεται απτόητος. Παραλογισμός που έχει να κάνει και με αυτούς που είναι υπέρ του συγκεκριμένου μνημονίου και  αυτούς που είναι κατά.

Για αυτούς που είναι κατά του συγκεκριμένου μνημονίου  για λόγους που έχουν να κάνουν με τη γνωστή νεοελληνική μαγκιά έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Όπως επίσης και για αυτούς που πιστεύουν ότι η όποια βοήθεια θα έπρεπε να έρθει χωρίς κάποιο μνημόνιο, δεσμεύσεις και σοβαρή επιτήρηση αφού έχουμε χάσει την αξιοπιστία μας.

Για τους υπέρ του συγκεκριμένου μνημονίου, φτάνουμε στο άλλο άκρο. Όλα είναι σωστά και αν τους φέρεις σε δύσκολη θέση, θα σου απαντήσουν ότι δεν έχεις το δικαίωμα να ομιλείς αφού και χάρη μας κάνανε αφού μας σώσανε.  Η ερώτηση που θα τους φέρει σε δύσκολη θέση  όμως είναι η ακόλουθη Τι θα άλλαζες στο συγκεκριμένο μνημόνιο? Και Υπάρχει τίποτα που έχει γίνει λάθος στη διαχείριση της κρίσης από τους Ευρωπαίους?    Αν υποθέσεις ότι θα απαντήσουν (μετά από΄πολλή σκέψη) τότε σίγουρα αυτό δεν θα το βρεις στην αρθρογραφία τους.

Για εμάς τους υπόλοιπους, το μνημόνιο οι δεσμεύσεις και η επιτήρηση δεν ήταν το πρόβλημα. Το πρόβλημα ήταν οι πολιτικές του μνημονίου και η καταλληλότητα του για το πρόβλημα μας. Με άλλα λόγια είναι το συγκεκριμένο μνημόνιο λύση?

 Εκεί κάπου χαρήκαμε στον δρόμο. Και έτσι φτάσαμε στους υπέρμαχους του μνημονίου που δυστυχώς για εμάς και για την χώρα, αρχίζουν να κάνουν φοβερά συμπαθείς  αυτούς που από ιδιοτελή συμφέροντα είναι εναντίον του μνημονίου.

 Διάβαζα σήμερα το άρθρο του κ. Στούπα (φανατικό υποστηρικτή του μνημονίου και των Γερμανών – με όποια σειρά νομίζετε ότι είναι πιο σωστή) στον CAPITAL με τίτλο Η Ελλάδα βάζει πάλι το πιστόλι στο τραπέζι… και προσπαθούσα να καταλάβω αν είναι πιο πολύ παράλογο το κίνημα του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ή η επιχειρηματολογία των υπέρμαχων του μνημονίου. Το άρθρο ξεκινάει

Το πιστόλι πάνω στο τραπέζι φαίνεται να βάζει για δεύτερη φορά η ελληνική πλευρά μέσα σε ένα χρόνο. Πέρυσι το «πιστόλι» ήταν η έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη...

 Φέτος είναι η περίπτωση μια πρόωρης αναδιάρθρωσης του χρέους με «κούρεμα» 30%-40% στην περίπτωση που η ριζική λύση που ετοιμάζει η Γερμανία δεν αφήνει εμφανή περιθώρια βιώσιμης αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους.

 Ας μη κοροϊδευόμαστε όμως μια πλήρως βιώσιμη λύση του ελληνικού χρέους σε αυτή τη φάση, με τις μεταρρυθμίσεις στα χαρτιά και όσες έγιναν όπως το καμποτάζ, τα εργασιακά και τα κλειστά επαγγέλματα, ημιτελείς και ως εκ τούτου ατελέσφορες ως προς το στόχο, θα ανέβαλε το μεταρρυθμιστικό κύμα εξυγίανσης της παθογένειας της ελληνικής οικονομίας για μερικά χρόνια ή μήνες.

 Αυτός είναι ο λόγος που η ζώνη του ευρώ επιθυμεί να μας παραδώσει τη βιώσιμη λύση με το σταγονόμετρο, ανάλογα με την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων

Καταρχήν το πιστόλι ήταν και θα έπρεπε να είναι  πάντα στο τραπέζι. Από τη στιγμή που το χρέος για τους σωστούς η λάθος λόγους βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια επιλογή με πιστόλι στο τραπέζι, Μήπως το μνημόνιο δεν ήρθε με το πιστόλι στον κρόταφο? Και δεν καταλαβαίνω γιατί το πιστόλι στον κρόταφο από τη μεριά της Γερμανίας είναι καλό και από την Ελληνική μεριά είναι κακό?  

Και από την άλλη δεν καταλαβαίνω το θέμα της  πρόωρης αναδιάρθρωσης του χρέους. Πρόωρη σε σχέση με τι? Με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας? Με το συμφέρον της Ελλάδας? Με το συμφέρον της Γερμανίας? Με την πολιτική κατάσταση στην Γερμανία? Με την κατάσταση στην Ελλάδα? Με την κατάσταση στην Ευρώπη? Με την κατάσταση στην Ισπανία? Η μήπως με την κατάσταση στην Πορτογαλία? Ξέρετε αν το δείτε από διαφορετικές μεριές είναι πιθανόν να πάρετε διαφορετικές απαντήσεις. Φαντάζομαι (μάλλον από επιπολαιότητα κ. Στούπα) ότι εμείς εδώ θα έπρεπε να το βλέπουμε από τη μεριά της Ελλάδας και μετά από τις υπόλοιπες. Αλλά μάλλον φταίνε τα νέο-Ελληνικά μυαλά μου  που ψάχνω να βρω εναγωνίως στο άρθρο/α  σας τη μεριά της Ελλάδας και βλέπω μόνο τη μεριά της Γερμανίας?

Και συνεχίζει…

Πολλές δυνάμεις στη Ευρώπη έχουν πολλούς λόγους να επιθυμούν τα κεφάλαια που δανείζεται η Ελλάδα να πάνε κατευθείαν σε ανακεφαλαίωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Ερώτηση: Γιατί κάποιοι θεωρούν δεδομένο πως οι δανειστές θα δεχτούν επιμήκυνση ή «κούρεμα» όταν έχουν την εναλλακτική λύση που τρέχει τώρα και εισπράττουν τα λεφτά τους στην ώρα τους και «ακούρευτα»;

Έχετε απόλυτο δίκιο. Γιατί να δεχτούν? Και γιατί να δεχτούν και οι Γερμανοί όταν έχουν απέναντι τους κυβερνητικά στελέχη τα οποία τους διαβεβαιώνουν ότι δεν την χρειάζονται? Μήπως είναι προτιμότερο για αυτούς να διαιωνίσουν μια κατάσταση και η οποία ουσιαστικά είναι σύμφωνη με τα συμφέροντα τους όπως αυτά διαμορφώνονται στην παρούσα κατάσταση?

Και ξέρετε συμβαίνει και κάτι ακόμα περίεργο. Η σωστή πολιτική της Γερμανίας (κατά την γνώμη σας) δεν βρίσκει ανταπόκριση στις αγορές, δηλαδή στους επενδυτές που αναφέρεστε. Βλέπετε αγαπητέ μου, για το ίδιο λόγο που οι αγορές «περιέργως» (κατά τη γνώμη σας) έριχναν τα spreads κατά την διάρκεια του Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου που τα φαινόμενα έδειχναν ότι πηγαίναμε σε μία λύση που ανάμεσα στα άλλα μέτρα θα συμπεριλάμβανε ήταν και το πιθανό κούρεμα του χρέους. Και για τον ίδιο λόγο που η σωστή κατά τη γνώμη σας πολιτική του μνημονίου είχε οδηγήσει τα spreads στις 1000 μονάδες. Μα τι ότι καλό? Ηλίθιοι είναι όλοι οι επενδυτές η κερδοσκόποι? Εάν το μνημόνιο ήταν η λύση δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο? Η μήπως οι επενδυτές εκφράζουν την αντίθεση τους στο μη πλήρες άνοιγμα των επαγγελμάτων και τις επιπτώσεις του στο μνημόνιο? Αφήστε που μπορεί να είναι και αριστεροί και να έχουν και αγκυλώσεις.

Και συνεχίζει………

Ερώτηση δυο: Ας υποθέσουμε κάποιος δανειστής δέχεται επιμήκυνση και ο βρόχος χαλαρώνει για το ελληνικό δημόσιο ταμείο. Ποιος εγγυάται πως θα γίνει ό,τι πρέπει στα δημοσιονομικά και την ανάπτυξη για να είναι σε θέση να καλύπτει μελλοντικά η χώρα μας τα χρέη της; 

Εδώ με το πιστόλι των δόσεων στον κρόταφο είμαστε και ούτε τα έσοδα έχουν αυξηθεί, ούτε για φοροδιαφυγή έχει πάει κάποιος μέσα, ούτε για διαφθορά, ούτε το δημόσιο έχει μειωθεί και αλλάξει...

 Νομίζω, δεν έχει λόγο κάποιος δανειστής να εμπιστευτεί την Ελλάδα μόνη της σε οποιαδήποτε προσπάθεια. Άρα, μια τέτοια κίνηση μπορεί να  οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Μα για αυτό υπάρχει και θα έπρεπε να υπάρχει το μνημόνιο. Για να διασφαλίσει ότι κάποιος θα έπρεπε να ελέγχει την κατάσταση αφού εμείς δικαιολογημένα έχουμε χάσει την αξιοπιστία μας. Αλλά μου κάνει εντύπωση πως δεν εξετάζετε καθόλου δύο βασικά θέματα.

1.       Γιατί δεν έχουν αυξηθεί τα έσοδα? Είναι πραγματικά διαβολικό. Το λογικό είναι ότι με την πολιτική το μνημονίου τα έσοδα θα έπρεπε να έχουν αυξηθεί. Η μείωση στο εισόδημα των εργαζομένων και η αύξηση (λόγω ΦΠΑ) των αγαθών μαζί με το οικονομικό περιβάλλον  θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει σε μια κατακόρυφη άνοδο της κατανάλωσης και των εσόδων του κράτους, το οποίο δυστυχώς και δεν συμβαίνει. Όπως θα ξέρετε και εσείς από την ενασχόληση σας με τον τύπο, διαβολικές εταιρείες με αριστερές αγκυλώσεις ωθούν την κατανάλωση προς τα κάτω χωρίς προφανή λόγο. Αφήστε που οι αριστεροί έχουν επιβάλλει την μείωση της κατανάλωσης.

2.       για το ποιος εγγυάται και πώς, την έξοδο από την τωρινή κρίση.  Γιατί ξέρετε, έχουμε την εξής κακή εικόνα που σας διαφεύγει μάλλον. Το μνημόνιο υπάρχει αλλά οι επενδυτές και οι αγορές δεν φαίνεται να πείθονται. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο για λόγους αξιοπιστίας. Μάλλον δεν καταλαβαίνουν (είναι ηλίθιοι οι άνθρωποι) πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να βγεί στις αγορές με +150% χρέος και με μια βοήθεια που ήρθε με 5% επιτόκιο και αποπληρωμή σε 2 χρόνια.

 Για αυτό όσο και να σας φαίνεται περίεργο κάποιοι από εμάς (ξέρετε αυτοί οι αριστεροί, λαμόγια, κρατικοδίαιτοι και νεοέλληνες) κάναμε κριτική στο αρχικό μνημόνιο. Όχι στην ύπαρξη του αλλά στο οικονομικό του σχέδιο και τις πολιτικές του

Αλλά ας υποθέσουμε ότι κάποιος δανειστής έχει ερωτήσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας. Το μνημόνιο δίνει απαντήσεις σε αυτό και δεν το ξέρουμε? Τι ανάπτυξη μπορεί να έρθει όταν σε μια οικονομία που στηρίζεται στη εσωτερική ζήτηση μειώνει το πραγματικά διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών της και συνεπακόλουθα τα έσοδα του κράτους? Ο ξένος επενδυτής, στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο, φοβάται ότι η πολιτική που ακολουθείται θα οδηγήσει σε αυτό ακριβώς που φοβάται. Δηλαδή την περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας.

Έχω την εντύπωση ότι η κυβέρνηση στριμωγμένη από τη μια, από τις συνέπειες της ατολμίας και των αριστερών αγκυλώσεων της και από την άλλη από τη λαϊκίστικη και μηδενιστική ρητορική της αντιπολίτευσης προσπαθεί να υπεκφύγει βάζοντας για δεύτερη φορά ένα πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Για δεύτερη φορά κινδυνεύει να πατήσει τη σκανδάλη με τη θαλάμη γεμάτη και την κάννη στον κρόταφό της...

  Δυστυχώς ή ευτυχώς η μοναδική διέξοδος με τις λιγότερες απώλειες περνά από το Βερολίνο και την προτεσταντική «νηστεία» που ετοιμάζει για τους νότιους...

Ναι. Έχετε δίκιο. Είναι λαϊκίστικη η κριτική της αντιπολίτευσης και φυσικά και υπάρχουν και  αριστερές αγκυλώσεις. Άλλωστε είναι γνωστόν ότι στην Ελλάδα πέρα από μια μικρή μειοψηφία (σαν και σας ) όλοι είναι αριστεροί. Και είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσαν να είναι και βασιλικοί, προτεστάντες, μουσουλμάνοι, η ότι άλλο θα μπορούσατε να σκεφτείτε για να δικαιολογήσει τα επιχειρήματα σας.

 Όπως λαϊκιστική είναι και η κριτική διεθνώς για τους χειρισμούς από την αρχή της κρίσης. Όσο λαϊκίστικη είναι η αντιμετώπιση του συμφώνου ανταγωνιστικότητας. Φανταστείτε την διείσδυση των αριστερών στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο που έχουν αφομοιώσει έντυπα όπως το Economist και Financial Times. Είναι μετά ο Τσίπρας να μην πετάει από την χαρά του?

Και τέλος κ. στούπα, έχετε απόλυτο δίκιο ότι  η  προτεσταντική νηστεία αποτελεί όντως τη λύση. Αλλά δυστυχώς για εσάς, έχει προφανείς συνέπειες και η μία είναι ότι για να έχει νόημα θα πρέπει να γίνουν μια σειρά από ενέργειες όπως η επιμήκυνση του χρέους των 110 δις, και η αγορά ομολόγων έτσι ώστε το χρέος να κατέβει σε χαμηλότερα και διαχειρίσιμα επίπεδα.

Το πιστόλι θα πρέπει να είναι στον κρόταφο. Και το δικό μας αλλά και των υπολοίπων. Γιατί είναι γνωστό ακόμα και από τις ταινίες ότι τίποτα καλό δεν βγαίνει από το να υπάρχει μόνο ένα πιστόλι σε ένα κρόταφο. Άλλωστε το θέμα της ευθανασίας , αν έχετε ασχοληθεί, έχει και ευεργετικά αποτελέσματα σε κάποιες ασθένειες.

Για αυτό,  καλύτερα να διαγνώσουμε σωστά την ασθένεια  και να απαιτήσουμε το κατάλληλο φάρμακο. Κατάλληλο όχι γιατί μας  βολεύει, αλλά γιατί έτσι πρέπει. Αν διαγνώσουμε την ασθένεια  και βρούμε το κατάλληλο φάρμακο, το αν ο γιατρός η το νοσοκομείο μπορεί να μας το δώσει είναι μάλλον αδιάφορο. Γιατί αν δεν μπορεί, και ο θάνατος είναι σίγουρος τότε η ευθανασία είναι μια προοπτική. Και δυστυχώς , υπό αυτές τις συνθήκες, μια αξιοσημείωτη επιλογή.

Την οποία καλά και θα κάνουμε να βάλουμε στο τραπέζι. Για να τη θυμόμαστε και εμείς και οι άλλοι. Και όσο οι πολιτικοί μας δεν το κάνουνε (και αυτό το κατανοεί η κοινωνία), η πολιτική αυτή αρχίζει να εκφράζετε με απαράδεκτες κινήσεις όπως αυτές με τις διαμαρτυρίες  στην ομιλία του πρωθυπουργού στο Πανεπιστήμιο στη Γερμανία και τις διαμαρτυρίες στον κ. Πάγκαλο στην Γαλλία. Η όπως με το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ το οποίο αν και απαράδεκτο, φτάνει να  γίνεται συμπαθές, όχι για την αντίληψη του για το τι είναι σωστό, αλλά για να αντικαταστήσει την παντελή έλλειψη οποιασδήποτε μορφής κριτικής απέναντι στα τεκταινόμενα.  

Και αυτά τα γεγονότα,  ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ αρχίζουν και έχουν και πραγματικό νόημα για να θυμούνται κάποιοι ότι έχουμε και όρια και μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι τι. Τα οποία εσείς μεν δεν τα έχετε αλλά δεν σημαίνει ότι  και κάποιοι άλλοι δεν πρέπει να τα καταλάβουν. Και ότι το κάνουμε με τέτοιο τρόπο  αποτελεί και αυτό μια κατάντια. Για την οποία, πολύ φοβάμαι πως συμμετέχετε ενεργά.