Τα φρέσκα νέα από την Standards and Poor για την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιαπωνίας κατά μία βαθμίδα, φαντάζομαι πως τα έχετε μάθει. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η απόφαση έχει πολλαπλές αναγνώσεις και πολλαπλά νοήματα. Η πρώτη ανάγνωση είναι η προφανής που σχετίζεται με την οικονομική κατάσταση της χώρας και η δεύτερη, και πιθανόν πιο ενδιαφέρουσα, είναι μια σταδιακή αλλαγή της στάσης των credit rating agencies σχετικά με τις πιστοληπτικές αξιολογήσεις των κρατών.
Η Ιαπωνία έχει προβλήματα και ένα από αυτά είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ιαπωνικού Υπουργείου Οικονομικών το μακροπρόθεσμο χρέος αναμένεται να φτάσει τα 869 τρισεκατομμύρια yen στο τέλος του Μαρτίου. Το ποσοστό αυτό θα αποτελεί το 181% του ιαπωνικού ΑΕΠ. Αλλά, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές και για την περίπτωση της Ελλάδας, το δημόσιο χρέος από μόνο του δεν είναι ικανό να χαρακτηρίσει μια οικονομία.
Η Ιαπωνία επίσης έχει ένα γερασμένο πληθυσμό και προέρχεται από μια μακρά περίοδο στασιμοπληθωρισμού. Αλλά έχει και τεράστιες αποταμιεύσεις στα νοικοκυριά της, ένα χρέος κατά την συντριπτική πλειοψηφία του σε γιεν, υπήκουος που έχουν στα χέρια τους ένα σημαντικό μέρος του χρέους, μια από τις χαμηλότερες σχέσεις φορολογικής επιβάρυνσης προς το εθνικό εισόδημα και ένα ανταγωνιστικό νόμισμα που της επιτρέπει να έχει ευχέρεια κινήσεων σε νομισματικό και χρηματοοικονομικό επίπεδο.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω είναι σαφές νομίζω ότι η χώρα έχει επιλογές στα χέρια της που της επιτρέπουν να πιστεύει ότι με τις κατάλληλες προσαρμογές θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της.
Όσο αναφορά τα credit rating agencies , φαίνονται να μπαίνουν πιο επιθετικά και στις αξιολογήσεις τους για τα μεγαλύτερα ψάρια. Η υποβάθμιση της Ιαπωνίας όπως και οι απειλές για μελλοντική υποβάθμιση σε Αγγλία και Αμερική έρχονται μετά από μια έντονη κριτική και αμφισβήτηση αυτών των οίκων που κορυφώθηκε το 2010 με αφορμή την επιθετική υποβάθμιση των οικονομιών των ευρωπαϊκών χωρών αλλά ξεκίνησε νωρίτερα με την κριτική που τους ασκήθηκε στην Αμερική για τις αξιολογήσεις τους σχετικά με τα CDS.
Το αν θα δούμε παρόμοιες υποβαθμίσεις να γίνονται και σε άλλες χώρες είναι δύσκολο να το εκτιμήσουμε. Το σίγουρο είναι όμως ότι τα credit rating agencies θα πιεστούν να ακολουθήσουν τα ίδια μέτρα και σταθμά στην αξιολόγηση άλλων σημαντικών οικονομιών και ανάλογες υποβαθμίσεις, ακόμα και αν είναι απόλυτα δίκαιες, θα μπορούσαν να περιπλέξουν τα πράγματα στην προσπάθεια για οικονομική ανάκαμψη.
Αν νοιώθατε ότι δεν είχατε αρκετές παραμέτρους σε ένα ήδη περίεργο, εύθραυστο και περιπεπλεγμένο οικονομικό περιβάλλον πιθανότατα να βρήκατε και μία ακόμα
Η Ιαπωνία έχει προβλήματα και ένα από αυτά είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ιαπωνικού Υπουργείου Οικονομικών το μακροπρόθεσμο χρέος αναμένεται να φτάσει τα 869 τρισεκατομμύρια yen στο τέλος του Μαρτίου. Το ποσοστό αυτό θα αποτελεί το 181% του ιαπωνικού ΑΕΠ. Αλλά, όπως έχει ειπωθεί πολλές φορές και για την περίπτωση της Ελλάδας, το δημόσιο χρέος από μόνο του δεν είναι ικανό να χαρακτηρίσει μια οικονομία.
Η Ιαπωνία επίσης έχει ένα γερασμένο πληθυσμό και προέρχεται από μια μακρά περίοδο στασιμοπληθωρισμού. Αλλά έχει και τεράστιες αποταμιεύσεις στα νοικοκυριά της, ένα χρέος κατά την συντριπτική πλειοψηφία του σε γιεν, υπήκουος που έχουν στα χέρια τους ένα σημαντικό μέρος του χρέους, μια από τις χαμηλότερες σχέσεις φορολογικής επιβάρυνσης προς το εθνικό εισόδημα και ένα ανταγωνιστικό νόμισμα που της επιτρέπει να έχει ευχέρεια κινήσεων σε νομισματικό και χρηματοοικονομικό επίπεδο.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω είναι σαφές νομίζω ότι η χώρα έχει επιλογές στα χέρια της που της επιτρέπουν να πιστεύει ότι με τις κατάλληλες προσαρμογές θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της.
Όσο αναφορά τα credit rating agencies , φαίνονται να μπαίνουν πιο επιθετικά και στις αξιολογήσεις τους για τα μεγαλύτερα ψάρια. Η υποβάθμιση της Ιαπωνίας όπως και οι απειλές για μελλοντική υποβάθμιση σε Αγγλία και Αμερική έρχονται μετά από μια έντονη κριτική και αμφισβήτηση αυτών των οίκων που κορυφώθηκε το 2010 με αφορμή την επιθετική υποβάθμιση των οικονομιών των ευρωπαϊκών χωρών αλλά ξεκίνησε νωρίτερα με την κριτική που τους ασκήθηκε στην Αμερική για τις αξιολογήσεις τους σχετικά με τα CDS.
Το αν θα δούμε παρόμοιες υποβαθμίσεις να γίνονται και σε άλλες χώρες είναι δύσκολο να το εκτιμήσουμε. Το σίγουρο είναι όμως ότι τα credit rating agencies θα πιεστούν να ακολουθήσουν τα ίδια μέτρα και σταθμά στην αξιολόγηση άλλων σημαντικών οικονομιών και ανάλογες υποβαθμίσεις, ακόμα και αν είναι απόλυτα δίκαιες, θα μπορούσαν να περιπλέξουν τα πράγματα στην προσπάθεια για οικονομική ανάκαμψη.
Αν νοιώθατε ότι δεν είχατε αρκετές παραμέτρους σε ένα ήδη περίεργο, εύθραυστο και περιπεπλεγμένο οικονομικό περιβάλλον πιθανότατα να βρήκατε και μία ακόμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου